Την προκαθορισμένη μέρα, το διαμέρισμα του Κόμη Ουλρίκ ντε Ρουβρ ήταν έτοιμο. Ο Ουλρίκ ζήτησε να τον επισκεφτούν εκεί το ίδιο βράδυ τρεις από τους διασημότερους γιατρούς του Παρισιού. Έπειτα έτρεξε να βρει την Ροζέτ.

Δεν είχε περάσει παρά μόνο μια ώρα από τον θάνατό της. Ο Ουλρίκ επέστρεψε στο νέο του κατάλυμα όπου και βρήκε τον παλιό του φίλο Τριστάν, τον οποίο είχε καλέσει και περίμενε μαζί με τους τρεις γιατρούς.

- Μπορείτε να φύγετε, κύριοι, τους είπε ο Ουλρίκ. Το πρόσωπο για το οποίο επιθυμούσα την επαγγελματική σας γνώμη δεν υπάρχει πια.

Ο Τριστάν, μένοντας μόνος με τον Κόμη Ουλρίκ, δεν προσπάθησε να απαλύνει τον πόνο του αλλά τον στήριξε όπως μόνο ένας αδερφός θα έκανε. Αυτός ήταν που οργάνωσε την υπέροχη κηδεία που έκαναν στην Ροζέτ, σε μεγάλη έκπληξη ολόκληρου του νοσοκομείου. Αγόρασε όλα τα αντικείμενα που το νεαρό κορίτσι είχε φέρει μαζί της και τα οποία μετά το θάνατο της είχαν γίνει περιουσία της διοίκησης. Μεταξύ αυτών των αντικειμένων βρισκόταν και το μικρό μπλε φόρεμα, το μόνο που απέμενε στην καημένη αποθανούσα. Χάρη στις δικές του φροντίδες, επίσης, τα παλιά έπιπλα του Ουλρίκ, αυτά από την εποχή που έμενε μαζί με την Ροζέτ, μεταφέρθηκαν σε ένα δωμάτιο του καινούριου του διαμερίσματος.

Δεν ήταν παρά μόνο λίγες μέρες αργότερα που ο Ουλρίκ, έχοντας αποφασίσει να πεθάνει, έφευγε για την Αγγλία.

Αυτά ήταν όσα είχαν συμβεί σε αυτό το πρόσωπο την στιγμή που έμπαινε στο σαλόνι του καφέ ντε Φουά.

Η άφιξη του Ουλρίκ προκάλεσε μεγάλη κινητικότητα στην ομήγυρη. Οι κύριοι σηκώθηκαν και τον χαιρέτησαν ευγενικά όπως αρμόζει σε ανθρώπους κάποιου επιπέδου. Όσο για τις γυναίκες, επί πέντε λεπτά είχαν καρφώσει αδιάντροπα τα γεμάτα περιέργεια βλέμματά τους στον Κόμη ντε Ρουβρ ο οποίος ήταν σχεδόν αμήχανος.

- Ορίστε, αγαπητέ μου αποθανόντα, είπε ο Τριστάν βάζοντας τον Ουλρίκ να καθίσει στην θέση που ήταν κρατημένη για εκείνον δίπλα στην Φανύ. Κάντε μια πρόποση για την επάνοδό σας στον κόσμο των ζωντανών. Η κυρία, πρόσθεσε ο Τριστάν υποδεικνύοντας την Φανύ, η οποία στεκόταν ακίνητη πίσω από την μάσκα της, η κυρία θα σας ανταποδώσει την πρόποση. Και εσείς, ψιθύρισε στο αυτί της νεαρής γυναίκας, μην ξεχάσετε αυτό που σας συνέστησα.

Ο Ουλρίκ πήρε ένα μεγάλο ποτήρι γεμάτο μέχρι πάνω και αναφώνησε:

- Πίνω…

- Μην ξεχνάτε ότι οι προπόσεις πολιτικού περιεχομένου απαγορεύονται, του φώναξε ο Τριστάν.

- Πίνω στον Θάνατο, είπε ο Ουλρίκ φέρνοντας το ποτήρι στα χείλη του έχοντας χαιρετήσει την μασκοφορεμένη γειτόνισσά του.

- Κι εγώ, απάντησε η Φανύ πίνοντας με την σειρά της… πίνω στην νεότητα, στον έρωτα. Και όπως ένας κεραυνός ξεσκίζει ένα σύννεφο, έτσι ένα χαμόγελο έλαμψε πίσω από την βελούδινη μάσκα της.

Την ορισμένη ημέρα, το διαμέρισμα του κόμη Ουλρίκ ντε Ρουβρ ήταν έτοιμο. Ο Ουλρίκ έδωσε εκεί ραντεβού για το ίδιο βράδυ σε τρεις από τους πιο φημισμένους γιατρούς του Παρισιού. Ύστερα, έσπευσε να βρει τη Ροζέτ.
Εκείνη είχε πεθάνει μόλις πριν μια ώρα. Ο Ουλρίκ επέστρεψε στη νέα του κατοικία, όπου βρήκε τον παλιό του φίλο, Τριστάν, στον οποίο είχε στείλει ειδοποίηση και που τον περίμενε μαζί με τους τρεις γιατρούς.
-Μπορείτε ν’ αποσυρθείτε, κύριοι, είπε στους γιατρούς ο Ουλρίκ. Το πρόσωπο για το οποίο επιθυμούσα να σας συμβουλευτώ δεν υπάρχει πια.
Ο Τριστάν, μένοντας μόνος με τον κόμη Ουλρίκ, δεν προσπάθησε να γαληνέψει τον πόνο του, αλλά τον συμμερίστηκε αδελφικά. Εκείνος διηύθυνε τη μεγαλοπρεπή κηδεία που έκαναν στη Ροζέτ, προς μεγάλη έκπληξη όλου του νοσοκομείου. Αγόρασε ξανά τα αντικείμενα που η κοπέλα είχε φέρει μαζί της και που, μετά το θάνατό της, είχαν περιέλθει στην ιδιοκτησία της διοίκησης. Μεταξύ αυτών των αντικειμένων ήταν και το μπλε φουστανάκι, το μόνο που είχε απομείνει στην άμοιρη νεκρή. Με δικές του φροντίδες επίσης, τα παλιά έπιπλα του Ουλρίκ, απ’ όταν έμενε με τη Ροζέτ, μεταφέρθηκαν σ’ ένα δωμάτιο του νέου του διαμερίσματος.
Λίγες μέρες αργότερα, ο Ουλρίκ, αποφασισμένος να πεθάνει, έφευγε για την Αγγλία.
Έτσι είχαν τα προηγούμενα συμβάντα στη ζωή του προσώπου αυτού, τη στιγμή που έμπαινε στη σάλα του καφέ Φουά.
Η άφιξη του Ουλρίκ προκάλεσε μεγάλη αναστάτωση στην ομήγυρη. Οι άντρες σηκώθηκαν και του απηύθυναν τον ευγενή χαιρετισμό των ανθρώπων του κόσμου. Όσο για τις γυναίκες, υπέβαλαν αδιάντροπα επί πέντε λεπτά τον κόμη ντε Ρουβρ στη σχεδόν ταπεινωτική ομοβροντία των βλεμμάτων τους, περίεργων μέχρι αδιακρισίας,.
-Ελάτε, αγαπητέ μου εκλιπόντα, είπε ο Τριστάν καθίζοντας τον Ουλρίκ στη θέση που ήταν κρατημένη για εκείνον, κοντά στη Φανί, δηλώστε με μια πρόποση την επιστροφή σας στον κόσμο των ζωντανών. Η κυρία, πρόσθεσε ο Τριστάν δείχνοντας τη Φανί, ακίνητη κάτω από τη μάσκα της, η κυρία θα σας την ανταποδώσει. Και σεις, είπε σιγανά στο αυτί της νεαρής γυναίκας, μην ξεχνάτε τι σας συνέστησα.
Ο Ουλρίκ πήρε ένα ποτήρι ξέχειλα γεμάτο κι αναφώνησε:
-Πίνω…
-Μην ξεχνάτε ότι οι πολιτικές προπόσεις απαγορεύονται, του φώναξε ο Τριστάν.
-Πίνω στο Θάνατο, είπε ο Ουλρίκ φέρνοντας το ποτήρι στα χείλη του, αφού έγνεψε στη μασκοφόρο διπλανή του.
-Κι εγώ, απάντησε η Φανί πίνοντας με τη σειρά της, πίνω στα νιάτα, στον έρωτα. Και σαν αστραπή που σκίζει ένα σύννεφο, ένα φλόγινο χαμόγελο άναψε κάτω από τη βελούδινη μάσκα της.

Την προκαθορισμένη μέρα, το διαμέρισμα του κόμη Ulric de Rouvres ήταν έτοιμο.Ο Ulric έδωσε εκεί ραντεβού το ίδιο βράδυ σε τρεις από τους πιο διάσημους γιατρούς των Παρισίων.Έπειτα έτρεξε να βρει την Rosette.
Η Rosette είχε πεθάνει μια ώρα πριν.Ο Ulric επέστρεψε στη νέα του κατοικία, όπου βρήκε τον παλιό του φίλο Tristan, ό ίδιος είχε ζητήσει να τον καλέσουν, να τον περιμένει με τους τρεις γιατρούς.

-Μπορείτε να αποχωρήσετε, Κύριοι, τους είπε ο Ulric.Το άτομο για το οποίο ήθελα τις ιατρικές σας συμβουλές δεν υπάρχει πια.

Ο Tristan, όταν έμεινε μόνος με τον κόμη Ulric, δεν προσπάθησε να απαλύνει τον πόνο του, αλλά του στάθηκε σαν αδελφός. Ανέλαβε ο ίδιος την υπέροχη τελετή της κηδείας της Rosette, προς κατάπληξη όλου του νοσοκομείου.Αγόρασε όλα τα αντικείμενα που η κοπέλλα είχε φέρει μαζί της, και που, μετά το θάνατό της, περιήλθαν στη διοίκηση.Ανάμεσά τους ήταν και το μπλε φορεματάκι της, το μόνο που είχε απομείνει στην άτυχη θανούσα.Επίσης φρόντισε ο ίδιος, τα παλιά έπιπλα του Ulric, όταν έμενε με την Rosette, να μεταφερθούν σε ένα δωμάτιου του καινούργιου του διαμερίσματος.

Λίγες μέρες αργότερα ο Ulric, αποφασισμένος να πεθάνει, αναχώρησε για την Αγγλία.

Όλα αυτά είχαν προηγηθεί σε σχέση με το πρόσωπο αυτό τη στιγμή που έμπαινε στο σαλόνι του café de Foy.

Η άφιξη του Ulric προκάλεσε αναταραχή στην ομήγυρι.Οι άνδρες σηκώθηκαν και του απήυθυναν ευγενικό χαιρετισμό όπως αρμόζει σε κοσμοπολίτες.'Οσο για τις γυναίκες, με αναίδεια κάρφωσαν το βλέμμα τους για πέντε λεπτά πάνω στον κόμη de Rouvres που σχεδόν βρέθηκε σε δύσκολη θέση με όλα τα βλέμματα να πέφτουν πάνω του σε σημείο αδιακρισίας.
_Ελάτε, αγάπητε μου θνητέ, είπε ο Tristan βάζοντας τον Ulric να καθήσει σρτη θέση που του είχαν κρατήσει κοντά στη Fanny, κάνετε μια πρόποση για τη επιστροφή σας στον κόσμο των ζωντανών.Η κυρία,πρόσθεσε ο Tristan δείχνοντας την Fanny, ακίνητη κάτω από τη μάσκα της, η κυρία θα πιεί στην υγεία σας.Και εσείς,είπε ψυθιριστά στο αυτί της νεαρής γυναίκας, μην ξεχνάτε αυτό που σας πρότεινα.

Ο Ulric πήρε ένα μεγάλο ξέχειλο ποτήρι και αναφώνησε:

_ Πίνω...
_ Μη ξεχνάτε ότι απαγορεύονται οι πολιτικές προπόσεις, του φώναξε ο Tristan.

_ Πίνω για το Θάνατο, είπε ο Ulric φέρνοντας το ποτήρι στα χείλη του, αφού χαιρέτισε την διπλανή κυρία με τη μάσκα.

_ Και εγώ απάντησε η Fanny πίνοντας με τη σειρά της....πίνω για τη νιότη και τον έρωτα.Και όπως σκίζει η αστραπή το σύννεφο, ένα φλογερό γέλιο άναψε στο πρόσωπο της κάτω από τη βελούδινη μάσκα της.

Την προγραμματισμένη μέρα, το διαμέρισμα του κόμη Ουλρίκ ντε Ρουβρ ήταν έτοιμο. Ο Ουλρίκ έκλεισε ραντεβού για την ίδια μέρα με τρεις από τους πιο διάσημους γιατρούς του Παρισιού. Έπειτα έτρεξε να αναζητήσει τη Ροζέτ.

Είχε εκπνεύσει μόλις πριν από μία ώρα. Ο Ουλρίκ επέστρεψε στο καινούριο του κατάλυμα, όπου βρήκε τον παλιό του φίλο Τριστάν, τον οποίο είχε καλέσει, και ο οποίος τον περίμενε μαζί με τους τρεις γιατρούς.

- Μπορείτε να αποσυρθείτε, κύριοι, τους είπε ο Ουλρίκ. Το άτομο για το οποίο επιθυμούσα να σας συμβουλευτώ δεν βρίσκεται πλέον εν ζωή.

Ο Τριστάν, μένοντας μόνος με τον κόμη Ουλρίκ, δεν προσπάθησε να του απαλύνει τον πόνο, αλλά του πρόσφερε αδερφική συμπαράσταση. Ο ίδιος μάλιστα ανέλαβε τη μεγαλοπρεπή οργάνωση της κηδείας που ταίριαζε στη Ροζέτ, προς μεγάλη έκπληξη όλου του νοσοκομείου. Αγόρασε εκ νέου τα αντικείμενα που είχε φέρει μαζί της η νεαρή κοπέλα, και τα οποία, μετά το θάνατο της, περιήλθαν στην κυριότητα της διοίκησης. Ανάμεσα στα εν λόγω αντικείμενα ήταν η μικρή μπλε ρόμπα της, η μόνη που απέμεινε στην καημένη τη θανούσα. Επίσης με δική του μέριμνα, τα παλιά έπιπλα του Ουλρίκ, από τότε που ζούσε με τη Ροζέτ, μεταφέρθηκαν σε ένα δωμάτιο του καινούριου του διαμερίσματός.

Αυτά έγιναν μερικές μέρες αφότου ο Ουλρίκ, αποφασισμένος να πεθάνει, αναχωρούσε για Αγγλία.

Αυτό ήταν το ιστορικό του ήρωα τη στιγμή που έμπαινε στην καφετέρια Foy.

Η άφιξη του Ουλρίκ προκάλεσε μεγάλη αναστάτωση στη συνάθροιση. Οι άνδρες σηκώθηκαν και του απηύθυναν έναν αβρό χαιρετισμό αντάξιο ανθρώπων της υψηλής κοινωνίας. Όσο για τις γυναίκες, με απροκάλυπτη ξεδιαντροπιά και επί πέντε ολόκληρα λεπτά προκάλεσαν αμηχανία στον κόμη ντε Ρουβρ μαγνητίζοντάς τον με το βλέμμα τους, εκδηλώνοντας την περιέργεια τους σε σημείο αδιακρισίας.

Ας προχωρήσουμε, αγαπητέ μου αποθνήσκοντα, είπε ο Τριστάν, βοηθώντας τον να καθίσει στη θέση που του είχε κρατήσει κοντά στη Φανί, σηματοδοτήστε την επιστροφή σας στον κόσμο των ζωντανών με μια πρόποση. Η κυρία, πρόσθεσε ο Τριστάν προσδιορίζοντας τη Φανί, ακίνητη κάτω από τη μάσκα της, η κυρία θα σας δικαιώσει. Και όσο για σας, είπε χαμηλόφωνα στο αυτί μιας νεαρής γυναίκας, μην ξεχνάτε αυτό που σας πρότεινα.

Ο Ουλρίκ πήρε ένα ποτήρι γεμάτο μέχρι πάνω και αναφώνησε:

- Πίνω…

- Μην ξεχνάτε ότι οι προπόσεις πολιτικού τύπου απαγορεύονται, του φώναξε ο Τριστάν.

Πίνω στην υγεία του Θανάτου,είπε ο Ουλρίκ πλησιάζοντας το ποτήρι στα χείλη του, αφού χαιρέτισε τη μασκαρεμένη γειτόνισσα του.

Και όσο για μένα, απάντησε η Φανί πίνοντας με τη σειρά της… πίνω στην υγεία της νεότητας, του έρωτα. Και σαν την αστραπή που σκίζει το σύννεφο, ένα αστραπιαίο χαμόγελο σπινθήρισε κάτω από τη μάσκα της από βελούδο.

Την καθορισμένη μέρα, το διαμέρισμα του κόμη Ουλρίκ ντε Ρουβρ ήταν έτοιμο. Ο Ουλρίκ είχε καλέσει εκείνο το βράδι τρεις από τους πιο ξακουστούς γιατρούς του Παρισιού. Ύστερα έτρεξε να φέρει τη Ροζέτ.
Αυτή είχε μόλις πεθάνει πριν από μια ώρα. Ο Ουλρίκ γύρισε στο καινούργιο του σπίτι, όπου βρήκε τον παλιό του φίλο Τριστάν, που τον είχε ειδοποιήσει να έρθει, να τον περιμένει μαζί με τους τρεις γιατρούς.
- Κύριοι, μπορείτε να αποσυρθείτε, τους είπε ο Ουλρίκ. Το πρόσωπο το οποίο σας κάλεσα να εξετάσετε δεν υπάρχει πια.
Ο Τριστάν, που έμεινε μόνος με τον κόμη Ουλρίκ, δεν προσπάθησε να παρηγορήσει τον πόνο του, αλλά του συμπαραστάθηκε αδελφικά. Αυτός οργάνωσε τη λαμπρή κηδεία της Ροζέτ, προς μεγάλη έκπληξη ολόκληρου του νοσοκομείου. Εξαγόρασε τα πράγματα που η κοπέλα είχε πάρει μαζί της και τα οποία, μετά τον θάνατό της, ανήκαν στη διοίκηση. Ανάμεσα σ’ αυτά ήταν και το μικρό μπλε φόρεμα, το μόνο που είχε απομείνει στην καημένη τη νεκρή. Αυτός επίσης φρόντισε να μεταφερθούν τα παλιά έπιπλα του Ουλρίκ, τότε που έμενε μαζί με τη Ροζέτ, σ ’ένα δωμάτιο στο καινούργιο του διαμέρισμα.
Λίγες μέρες μετά, ο Ουλρίκ, αποφασισμένος να πεθάνει, έφυγε για την Αγγλία.
Αυτά είχαν συμβεί σ’ αυτόν τον άνθρωπο, πριν από τη στιγμή που αυτός έμπαινε στα σαλόνια του Καφέ ντε Φουά.
Η άφιξη του Ουλρίκ προκάλεσε μεγάλη αναστάτωση. Οι άντρες σηκώθηκαν και του απηύθυναν τον ευγενικό χαιρετισμό των καθώς πρέπει ανθρώπων. Όσο για τις γυναίκες, βομβάρδιζαν αδιάντροπα με το βλέμμα τους τον κόμη ντε Ρουβρ για πέντε λεπτά περίπου, με μια περιέργεια που έφθανε μέχρι την αδιακρισία.
- Ελάτε, αγαπητέ μακαρίτη, είπε ο Τριστάν βάζοντας τον Ουλρίκ να καθίσει στη θέση που του είχε κρατημένη δίπλα στη Φανί, κάντε μια πρόποση για να δείξετε την επιστροφή σας στον κόσμο των ζωντανών. Η κυρία, πρόσθεσε ο Τριστάν δείχνοντας τη Φανί, ακίνητη κάτω από τη μάσκα που φορούσε, η κυρία θα σας αναζωογονήσει. Και σεις, είπε χαμηλόφωνα στο αυτί της κοπέλας, μην ξεχάστε αυτό που σας είπα.
Ο Ουλρίκ πήρε ένα μεγάλο ποτήρι γεμάτο ως πάνω και φώναξε:
- Πίνω ....
- Μην ξεχνάτε ότι οι προπόσεις με πολιτικό περιεχόμενο απαγορεύονται, φώναξε ο Τριστάν.
- Πίνω στον Θάνατο, είπε ο Ουλρίκ φέρνοντας το ποτήρι στα χείλη του, αφού χαιρέτησε τη μασκοφορεμένη διπλανή του.
- Και ‘γω, απάντησε η Φανί πίνοντας με τη σειρά της... πίνω στα νιάτα, στον έρωτα. Και σαν μια αστραπή που σκίζει ένα σύννεφο, ένα φλογερό χαμόγελο άναψε κάτω από τη βελούδινη μάσκα της.

Την καθορισμένη ημερομηνία, το διαμέρισμα του κόμη Ούλριχ ήταν έτοιμο. Ο Ούλριχ είχε δώσει ραντεβού το ίδιο εκείνο βράδυ στο σπίτι του με τρεις από τους πιο καταξιωμένους γιατρούς του Παρισιού. Έπειτα θα πήγαινε να ψάξει την Ροζέτ.

Είχε πεθάνει πριν μία ώρα. Ο Ούλριχ επέστρεψε στην καινούργια του κατοικία, όπου βρήκε τον παλιό του φίλο Τριστάν τον οποίο είχε καλέσει και περίμενε μαζί με τους τρεις γιατρούς.

- Μπορείτε να αποχωρήσετε κύριοι, τους είπε ο Ούλριχ. Το άτομο για το οποίο ήθελα να με συμβουλέψετε δεν υπάρχει πια.

Ο Τριστάν όταν έμεινε μόνος του με τον Κόμη Ούλριχ δεν προσπάθησε να απαλύνει τον πόνο του, αντιθέτως, τον συμμερίστηκε αδελφικά. Εκείνος ήταν που διευθέτησε την μεγαλοπρεπή κηδεία της Ροζέτ, προς μεγάλη έκπληξη ολόκληρου του νοσοκομείου. Αγόρασε τα αντικείμενα που είχε φέρει μαζί της η νεαρή κοπέλα, τα οποία μετά το θάνατό της περιήλθαν στην κατοχή της διοίκησης. Στα αντικείμενα περιλαμβανόταν το μικρό μπλε φόρεμα, το μόνο που θα συνόδευε την άτυχη θανούσα. Ήταν επίσης αυτός που φρόντιζε να μετακινείται το παλιό έπιπλο του Ούρλιχ από το καινούργιο του διαμέρισμα σε ένα δωμάτιο όταν αυτός έμενε με την Ροζέτ.

Λίγες μέρες μετά, ο Ούλριχ, αποφασισμένος να πεθάνει, έφευγε για την Αγγλία.

Αυτή ήταν η ιστορία του χαρακτήρα μας τη στιγμή που έμπαινε στα σαλόνια του καφέ ντε Φουά.

Η άφιξη του Ούλριχ προκάλεσε μεγάλη κίνηση στο δωμάτιο. Οι άντρες σηκώνονταν και του απηύθυναν ευγενικούς χαιρετισμούς. Όσο για τις γυναίκες, κράτησαν ξεδιάντροπα για πέντε λεπτά τον κόμη του Ρουβρ σχεδόν ντροπιασμένο από τα βλέμματά τους, περίεργες μέχρι αδιακρισίας.

-Πάμε, αγαπημένε μου πεθαμένε, λέει ο Τριστάν βάζοντας τον Ούλριχ να κάτσει στην θέση που προοριζόταν για αυτόν δίπλα στην Φανή, κάντε μια πρόποση για την επιστροφή σας στον κόσμο των ζωντανών. Η κυρία, πρόσθεσε ο Τριστάν δείχνοντας την Φανή, που έμενε ασάλευτη κάτω από την μάσκα της, η κυρία θα απαντήσει στην πρόποσή σας. Και εσείς, ψιθυρίζει στο αυτί της νεαρής κοπέλας, μην ξεχάσετε αυτό που σας πρότεινα.

Ο Ούλριχ πήρε ένα μεγάλο ποτήρι, ξέχειλο μέχρι απάνω και φώναξε:

-Πίνω…

-Μην ξεχνάτε ότι δεν επιτρέπονται οι προπόσεις πολιτικού περιεχομένου, του φώναξε ο Τριστάν.

-Πίνω στον Θάνατο, είπε ο Ούλριχ φέρνοντας το ποτήρι στα χείλη του, αφού χαιρέτησε την διπλανή του με την μάσκα.

-Και εγώ, απάντησε η Φανή πίνοντας με την σειρά της… πίνω στην νεότητα, στον έρωτα. Και σαν αστραπή που σχίζει ένα σύννεφο, ένα φλογερό χαμόγελο έλαμψε κάτω από την βελούδινη μάσκα της.