Au jour fixé, l'appartement du comte Ulric de Rouvres était préparé. Ulric y donna rendez-vous pour le soir même à trois des plus célèbres médecins de Paris. Puis il courut chercher Rosette.
Elle venait de mourir depuis une heure. Ulric revint à son nouveau logement, où il trouva son ancien ami Tristan, qu'il avait fait appeler, et qui l'attendait avec les trois médecins.
—Vous pouvez vous retirer, messieurs, dit Ulric à ceux-ci. La personne pour laquelle je désirais vous consulter n'existe plus.
Tristan, resté seul avec le comte Ulric, n'essaya pas de calmer sa douleur, mais il s'y associa fraternellement. Ce fut lui qui dirigea les splendides obsèques qu'on fit à Rosette, au grand étonnement de tout l'hôpital. Il racheta les objets que la jeune fille avait emportés avec elle, et qui, après sa mort, étaient devenus la propriété de l'administration. Parmi ces objets se trouvait la petite robe bleue, la seule qui restât à la pauvre défunte. Par ses soins aussi, l'ancien mobilier d'Ulric, quand il demeurait avec Rosette, fut transporté dans une pièce de son nouvel appartement.
Ce fut peu de jours après qu'Ulric, décidé à mourir, partait pour l'Angleterre.
Tels étaient les antécédents de ce personnage au moment où il entrait dans les salons du café de Foy.
L'arrivée d'Ulric causa un grand mouvement dans l'assemblée. Les hommes se levèrent et lui adressèrent le salut courtois des gens du monde. Quant aux femmes, elles tinrent effrontément pendant cinq minutes le comte de Rouvres presque embarrassé sous la batterie de leurs regards, curieux jusqu'à l'indiscrétion.
—Allons, mon cher trépassé, dit Tristan en faisant asseoir Ulric à la place qui lui avait été réservée auprès de Fanny, signalez par un toast votre rentrée dans le monde des vivants. Madame, ajouta Tristan en désignant Fanny, immobile sous son masque, madame vous fera raison. Et vous, dit-il tout bas à l'oreille de la jeune femme, n'oubliez pas ce que je vous ai recommandé.
Ulric prit un grand verre rempli jusqu'au bord et s'écria:
—Je bois....
—N'oubliez pas que les toasts politiques sont interdits, lui cria Tristan.
—Je bois à la Mort, dit Ulric en portant le verre à ses lèvres, après avoir salué sa voisine masquée.
—Et moi, répondit Fanny en buvant à son tour... je bois à la jeunesse, à l'amour. Et comme un éclair qui déchire un nuage, un sourire de flamme s'alluma sous son masque de velours. | Την προκαθορισμένη μέρα, το διαμέρισμα του κόμη Ulric de Rouvres ήταν έτοιμο.Ο Ulric έδωσε εκεί ραντεβού το ίδιο βράδυ σε τρεις από τους πιο διάσημους γιατρούς των Παρισίων.Έπειτα έτρεξε να βρει την Rosette. Η Rosette είχε πεθάνει μια ώρα πριν.Ο Ulric επέστρεψε στη νέα του κατοικία, όπου βρήκε τον παλιό του φίλο Tristan, ό ίδιος είχε ζητήσει να τον καλέσουν, να τον περιμένει με τους τρεις γιατρούς. -Μπορείτε να αποχωρήσετε, Κύριοι, τους είπε ο Ulric.Το άτομο για το οποίο ήθελα τις ιατρικές σας συμβουλές δεν υπάρχει πια. Ο Tristan, όταν έμεινε μόνος με τον κόμη Ulric, δεν προσπάθησε να απαλύνει τον πόνο του, αλλά του στάθηκε σαν αδελφός. Ανέλαβε ο ίδιος την υπέροχη τελετή της κηδείας της Rosette, προς κατάπληξη όλου του νοσοκομείου.Αγόρασε όλα τα αντικείμενα που η κοπέλλα είχε φέρει μαζί της, και που, μετά το θάνατό της, περιήλθαν στη διοίκηση.Ανάμεσά τους ήταν και το μπλε φορεματάκι της, το μόνο που είχε απομείνει στην άτυχη θανούσα.Επίσης φρόντισε ο ίδιος, τα παλιά έπιπλα του Ulric, όταν έμενε με την Rosette, να μεταφερθούν σε ένα δωμάτιου του καινούργιου του διαμερίσματος. Λίγες μέρες αργότερα ο Ulric, αποφασισμένος να πεθάνει, αναχώρησε για την Αγγλία. Όλα αυτά είχαν προηγηθεί σε σχέση με το πρόσωπο αυτό τη στιγμή που έμπαινε στο σαλόνι του café de Foy. Η άφιξη του Ulric προκάλεσε αναταραχή στην ομήγυρι.Οι άνδρες σηκώθηκαν και του απήυθυναν ευγενικό χαιρετισμό όπως αρμόζει σε κοσμοπολίτες.'Οσο για τις γυναίκες, με αναίδεια κάρφωσαν το βλέμμα τους για πέντε λεπτά πάνω στον κόμη de Rouvres που σχεδόν βρέθηκε σε δύσκολη θέση με όλα τα βλέμματα να πέφτουν πάνω του σε σημείο αδιακρισίας. _Ελάτε, αγάπητε μου θνητέ, είπε ο Tristan βάζοντας τον Ulric να καθήσει σρτη θέση που του είχαν κρατήσει κοντά στη Fanny, κάνετε μια πρόποση για τη επιστροφή σας στον κόσμο των ζωντανών.Η κυρία,πρόσθεσε ο Tristan δείχνοντας την Fanny, ακίνητη κάτω από τη μάσκα της, η κυρία θα πιεί στην υγεία σας.Και εσείς,είπε ψυθιριστά στο αυτί της νεαρής γυναίκας, μην ξεχνάτε αυτό που σας πρότεινα. Ο Ulric πήρε ένα μεγάλο ξέχειλο ποτήρι και αναφώνησε: _ Πίνω... _ Μη ξεχνάτε ότι απαγορεύονται οι πολιτικές προπόσεις, του φώναξε ο Tristan. _ Πίνω για το Θάνατο, είπε ο Ulric φέρνοντας το ποτήρι στα χείλη του, αφού χαιρέτισε την διπλανή κυρία με τη μάσκα. _ Και εγώ απάντησε η Fanny πίνοντας με τη σειρά της....πίνω για τη νιότη και τον έρωτα.Και όπως σκίζει η αστραπή το σύννεφο, ένα φλογερό γέλιο άναψε στο πρόσωπο της κάτω από τη βελούδινη μάσκα της. |