Todos y cada uno disfrutarían de sus vacaciones. ¿Por qué entonces yo no habría de disfrutar de unas también? Trabajaba duro, había manejado ya varios proyectos de vital importancia para el avance de los negocios en los que se embarcaba la empresa; meses, días, horas frente a mi escritorio, seleccionando candidatos, revisando solicitudes, asignando proyectos y asegurándome de que cada proveedor de servicios recibiera su pago sin demoras.
¿Cómo era posible entonces que los demás estuviesen empacando sus trajes de baño o sus botas de nieve cuando yo sudaba excesivamente bajo el traje de corte inglés? Yo, que preparaba el café de la mañana y la tarde, que contestaba todas las llamadas que Gutiérrez y Amingorena no querían atender, que lidiaba con los asuntos desagradables entre proveedores y clientes, ¿no habría vacaciones para mí?
Veía como cada empleado entraba en la oficina de Vargas y salía triunfante, sonriendo, pensando en las vacaciones que acababa de ganarse. Sabía que debía tomar coraje y entrar a esa oficina yo también a arrebatar mis vacaciones de las manos de quien también tendría el derecho de negármelas. Y lo hice. Y aquí estoy. Disfrutando de una oficina vacía.
Las palabras de Vargas resonaban aún en mi cabeza: "No, Juancito. Lamentablemente tu viajecito a la costa no podrá ser. Por el momento necesito que alguien cuide del fuerte, ¿sabes?". Fui débil. Pero mi debilidad nada tiene que ver con que yo esté aún aquí. Si hubiese estado aunque sea medio paso delante de Vargas… Si hubiese sabido que existía una clave mágica para ganarme mi estadía en la costa por unos días... Me pregunto qué tan placentero hubiese sido estar en la playa, habiéndome ganado la empatía de Vargas del mismo modo en el que se la habían ganado los demás: informándole que trabajaría desde la playa durante mi escapadita a la costa. | Ο καθένας θα απολαύσετε τις διακοπές σας. Γιατί τότε θα έπρεπε να μην απολαμβάνουν πολύ; Εργάστηκε σκληρά, είχε κυκλοφορήσει για πολλά σημαντικά έργα για την πρόοδο των επιχειρήσεων στις οποίες αποστέλλεται η εταιρία, μήνες, ημέρες, ώρες στο γραφείο μου, την επιλογή των υποψηφίων, την εξέταση των αιτήσεων, την ανάθεση έργων και να διασφαλισθεί ότι κάθε πάροχος υπηρεσίες που έχει λάβει την πληρωμή σας χωρίς καθυστέρηση. Πώς είναι δυνατόν στη συνέχεια ότι οι άλλοι συσκευασίας τα μαγιό τους και μπότες χιόνι όταν ιδρώνουν υπερβολικά υπό την αγγλική-κοστούμι κομμένα; Εγώ, που έκανε τον καφέ το πρωί και απόγευμα, ώστε να αντιμετωπιστούν όλες οι κλήσεις Amingorena Gutierrez και δεν επιθυμούν να παρακολουθήσουν, να ασχοληθεί με δυσάρεστες θέματα μεταξύ προμηθευτών και πελατών, δεν πρέπει να αφήνει για μένα; Saw όπως κάθε εργαζόμενος εισήλθε στο γραφείο του Βάργκας και εμφανίστηκε θριαμβευτής, χαμογελώντας, σκέφτονται τις διακοπές που μόλις είχε κερδίσει. Ήξερε ότι θα πρέπει να λάβουν θάρρος και να εισέλθουν στο γραφείο μου τραβήξει επίσης διακοπές μου από τα χέρια του οι οποίοι θα έχουν επίσης το δικαίωμα να το αρνηθεί. Και το έκανα. Και εδώ είμαι. Απολαμβάνοντας ένα άδειο γραφείο. Λόγια του Βάργκας απήχηση στο κεφάλι μου: "Οχι, Τζόνι. Δυστυχώς, λίγο το ταξίδι σας μέχρι την ακτή μπορεί να μην είναι. Αυτή τη στιγμή χρειάζομαι κάποιον να αναλάβει τη φροντίδα του φρουρίου, ξέρετε." Ήμουν αδύναμη. Αλλά η αδυναμία μου δεν έχει καμία σχέση με το ότι είμαι ακόμα εδώ. Αν είχε έστω και μισό βήμα μπροστά από Βάργκας ... Αν ήξερα ότι υπήρχε ένα μαγικό κλειδί για να κερδίσει την διαμονή μου στην ακτή για λίγες μέρες ... Αναρωτιέμαι ποια θα ήταν τόσο ευχάριστο να είναι στην παραλία, μιλώντας για Βάργκας κέρδισε τη συμπάθεια του με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο είχαν κερδίσει οι άλλοι, τον πληροφορεί ότι θα λειτουργήσει από την παραλία κατά τη διάρκεια εκδρομή μου προς την ακτή. |