ProZ.com translation contests »
Homo-digital: "La sociedad transparente" » Spanish to Burmese » Entry by Aung Chit Myat


Source text in Spanish

Translation by Aung Chit Myat (#24484)

En el libro La sociedad de la transparencia (2012), el filósofo surcoreano Byung Chul Han parte otra vez de la metáfora panóptica de Michel Foucault para desarrollar el concepto del panóptico digital. Se refiere a una nueva visibilidad total que permite ver todo a través de los medios electrónicos, empezando por la intimidad de cada persona. Esto abarca las redes sociales y herramientas de Google –Earth, Maps, Glass y Street View– y YouTube.

La hiperconectada Corea del Sur tiene la velocidad de navegación por internet más rápida del mundo y es el laboratorio más osado de la sociedad de la transparencia, devenida en una especie de “tierra santa” del homo-digital, cuyo celular es una extensión de la mano desde la cual “explora” el mundo.

El control panóptico de la sociedad disciplinaria funcionaba a través de la perspectiva lineal de la mirada desde una torre central. Los reclusos no se veían entre sí –ni divisaban al vigilante– y hubieran preferido no ser observados para tener algo de libertad. En cambio el panóptico digital pierde su carácter perspectivista: en la matrix cibernética todos ven a los demás y se exponen para ser vistos. El punto único de control que tenía la mirada analógica desaparece: ahora se observa desde todos los ángulos. Pero el control continúa –de otra manera– y sería aún más efectivo. Porque cada persona entrega a las demás la posibilidad de que su intimidad sea vista, generando una vigilancia mutua. Esta visión total “degrada a la sociedad transparente hasta convertirla en una sociedad de control. Cada uno controla a cada uno”, escribió el filósofo.

(...) El ensayo La sociedad de la transparencia termina planteando que el mundo se desarrolla como un gran panóptico donde ningún muro separa el adentro del afuera.
တောင်ကိုရီးယားအတွေးအခေါ်ပညာရှင် Byung Chul Han သည် Michel Foucault ၏စောင့်ကြည့်ထိန်းချုပ်မှုခံ လူ့အဖွဲ့အစည်းဥပစာစကားမှ ခွဲထွက်၍ ဒစ်ဂျစ်တယ်စနစ်ဖြင့် စောင့်ကြည့်ထိန်းချုပ်သော အယူအဆကို (၂၀၁၂)ခုနှစ်က ပွင့်လင်းမြင်သာသည့် လူမှု၀န်းကျင်စာအုပ် တွင် တိုးမြှင့် တွေးခေါ်ခဲ့သည်။
ဒါဟာ လူတစ်ဦးချင်းစီ၏ ရင်းနှီးကျွမ်း၀င်ခြင်းမှ အစပြုကာ သင့်ကို အီလက်ထရောနစ်နည်းလမ်းမှတဆင့် အရာအားလုံးကို တွေ့မြင်ရန် ခွင့်ပြုပြီး မြင်ကွင်းအသစ်တစ်ရပ်လုံးကိုရည်ညွှန်းပါတယ်။ ဤစနစ်သည် Google ၏လူမှုကွန်ယက်များနှင့် ကိရိယာ များဖြစ်သော ဖန်သားပြင်နှင့်ကမ္ဘာ့မြေပုံလမ်းပြစနစ်များ၊YouTube စတာတွေနှင့် ဖုံးလွှမ်းထားပါတယ်။

တောင်ကိုရီးယားနိုင်ငံ၏ အထူးချိတ်ဆက်ထားသည့် ကမ္ဘာပေါ်တွင်အမြန်ဆုံးဖြစ်သော အင်တာနက်လိုင်းသည် ပွင့်လင်းမြင်သာသည့် လူမှု၀န်းကျင်၏ အရဲဝံ့ဆုံးသောဓာတ်ခွဲခန်းဖြစ်ကာ ဆဲလ်ဖုန်းကို လက်တစ်ဖက်အပိုအနေအဖြစ် ကမ္ဘာမြေကိုစူးစမ်းသောဒစ်ဂျစ်တယ်လူသားတို့၏"သန့်ရှင်းသောမြေ" အဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲခဲ့သည်။

စည်းမျည်းခံလူ့အဖွဲ့အစည်းအား ထိန်းချုပ်ခြင်းကို ဗဟိုမျှော်စင်၏ မြင်ကွင်းရှည်ရှုထောင့်မှ စောင့်ကြည့်လုပ်ဆောင်ပါတယ်။ အဆိုပါတာ၀န်ကျအကျဉ်းသားတစ်ဦးချင်းစီက တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး မမြင်တွေ့ကြရပါဘူး။ အစောင့်တွေကိုလည်း မမြင်ကြရပါ။ သာ၍လွတ်မြောက်မှုကိုရှာဖွေစရာ မရှိပါ။
အခြားတစ်ဖက်တွင်, ဒစ်ဂျစ်တယ်စနစ်ဖြင့် စိတ်၏စေရာသည် ၎င်းတို့၏မျက်မြင်သိစိတ် ကိုကျဆင်းစေပြီး ပေါင်းကူးဆက်ဆံရေးတွင် လူတိုင်းက အခြားသူတိုင်းကို မြင်နေရခြင်းသည် မိမိတို့ကိုယ်ကိုတွေ့မြင်ရသကဲ့သို့ ဖြစ်ပေါ်စေသည်။
ထိန်းချုပ်မှု၏တစ်ခုတည်းသောအချက်ဖြစ်သည့် ထုထည်ပမာဏဖော်ပြမှုတို့ ပေျာက်ကွယ်သွားကြသည်ကို ရှုထောင့်အားလုံးကနေလေ့လာတွေ့ရှိထားတယ်။ဒါပေမယ့် ထိန်းချုပ်မှုကတော့ ဆက်လက်လုပ်ဆောင်နေပါတယ်။
ဒါမှမဟုတ် ပိုပင်ထိရောက်သွားပါလိမ့်မယ်။
ဘာလို့လဲဆိုတော့ လူတစ်ဦးချင်းစီက နှစ်ဦးနှစ်ဖက် အပြန်အလှန် စောင့်ကြည့်သတိပေးနေပြီး အခြားသူတွေကို သူတို့ရဲ့ ကိုယ်ရေးကိုယ်တာ တွေကို မြင်နိုင်ခွင့်ပေးထားလို့ဘဲ။

ဒါကိုခြုံကြည့်ရင် " အုပ်ချုပ်မှုရှိတဲ့ လူ့အဖွဲ့အစည်းဖြစ်လာချိန်အထိ ပွင့်လင်းမြင်သာသောလူနေမှု ကိုလျော့ချပါ။ တစ်ဦးကိုတစ်ဦး ထိန်းသိမ်းပါ" လို့ အတွေးအခေါ်ရှင်ကဆိုထားပါတယ်။

(...)ပွင့်လင်းမြင်သာသည့် လူမှု၀န်းကျင် စာစီစာကုံး တွင်
စောင့်ကြည့်ထိန်းချုပ်မှုခံလူ့အဖွဲ့အစည်းကြီး ဖြစ်ထွန်းနေသည့်ကမ္ဘာကြီး တွင်မည်သည့်တံတိုင်းကမှ အတွင်းနှင့်အပြင်ကို မပိုင်းခြားထားပါ။
ဟုအဆုံးသတ်ထားသည်။


Discuss this entry