ProZ.com translation contests »
9th ProZ.com Translation Contest: "Business" » English to Turkish » Entry #10039

Source text in English

Translation #10039

I remember reading once that some fellows use language to conceal thought, but it's been my experience that a good many more use it instead of thought.

A businessman's conversation should be regulated by fewer and simpler rules than any other function of the human animal. They are:

Have something to say.

Say it.

Stop talking.

Beginning before you know what you want to say and keeping on after you have said it lands a merchant in a lawsuit or the poorhouse, and the first is a short cut to the second. I maintain a legal department here, and it costs a lot of money, but it's to keep me from going to law.

It's all right when you are calling on a girl or talking with friends after dinner to run a conversation like a Sunday-school excursion, with stops to pick flowers; but in the office your sentences should be the shortest distance possible between periods. Cut out the introduction and the peroration, and stop before you get to secondly. You've got to preach short sermons to catch sinners; and deacons won't believe they need long ones themselves. Give fools the first and women the last word. The meat's always in the middle of the sandwich. Of course, a light butter on either side of it doesn't do any harm if it's intended for a man who likes butter.

Remember, too, that it's easier to look wise than to talk wisdom. Say less than the other fellow and listen more than you talk; for when a man's listening he isn't telling on himself and he's flattering the fellow who is. Give most men a good listener and most women enough note-paper and they'll tell all they know. Money talks -- but not unless its owner has a loose tongue, and then its remarks are always offensive. Poverty talks, too, but nobody wants to hear what it has to say.
Bazı arkadaşların düşünceyi gizlemek için dili kullandıklarını okumuştum bir keresinde. Fakat tecrübelerim bana çok daha fazla kişinin onu düşüncenin yerine kullandığını göstermiştir.

Bir işadamının konuşmasını düzenleyen kuralların, insan denilen hayvanın başka herhangi bir işlevini düzenleyenlerden daha az sayıda ve basit olması gerekir. Bu kurallar şunlardır:

Söyleyecek sözü olmak,

Onu söylemek,

Konuşmayı kesmek…

Ne söylemek istediğini bilmeden ağzını açan ve ağzını açtıktan sonra da kapatmak bilmeyen bir tüccarın sonu ya mahkeme ya darülaceze olur ki zaten birincisi kestirmeden ikincisine götürür. Burada o kadar para verip hukuk departmanı bulunduruyorum; beni mahkeme kapılarına göndermemek de onların görevi.

Diyelim kızın tekine uğradınız veya akşam yemeğinden sonra arkadaşlarla laflıyorsunuz, Pazar günleri yapılan, durup çiçek toplamalı okul gezilerindeki gibi konuşmalara dalmanızın bir mahsuru yoktur. Ancak iş ofiste konuşmaya geldiğinde, cümleleriniz noktalar arasında mümkün olduğunca az yer kaplamalıdır. Giriş ve sonuç kısımlarını atın gitsin. Konuların birini kapatıp birini açmayın. Vaazı kısa tutmazsanız günahkârları teslim alamazsınız. Papaz yardımcıları da uzun vaazlar dinlemeye ihtiyaçlarının olmadıklarını düşüneceklerdir. İlk sözü aptallara, son sözü kadınlara verin. Etin yeri her zaman sandvicin ortasıdır. Bir tarafına yumuşak tereyağı sürdüğünüz ekmek, tereyağı seven bir adam içinse elbette zararı dokunmayacaktır.

Şunu da unutmayın; akıllı görünmek akıllıca konuşmaktan daha kolaydır. Karşınızdakinden fazla konuşmayın, konuştuğunuzdan çok dinleyin. Çünkü dinleyen bir kişi kendinden bahsetmiyor, karşısındakinin gururunu okşuyordur. Erkeklerin çoğuna iyi bir dinleyici, kadınların çoğuna yeteri kadar yazı kâğıdı verin, bildikleri her şeyi anlatacaklardır. Para konuşur, fakat sahibinin çenesinin düşük olması kaydıyla ve o zaman da her dediği itici olur. Yoksulluk da konuşur fakat kimse söyleyeceklerini dinlemek istemez.